Pani Marszałek

Ewa Kopacz była najdłużej w historii urzędującym ministrem zdrowia. Teraz będzie pierwszą kobietą, która zajmie w Sejmie gabinet marszałkowski.
Tusk tłumaczył wczoraj na zarządzie partii, że na marszałkowskim fotelu potrzebuje sprzymierzeńca, a nie rywala, który przeszkadza w rządzeniu. To wyraźna aluzja do Grzegorza Schetyny, który ma w tej kwestii trochę na sumieniu. To marszałek kieruje ruchem ustaw w Sejmie i w dużej mierze od jego dobrej woli zależy sprawność procesu legislacyjnego. Schetyna w poprzedniej kadencji spowalniał, a zdarzyło się, że nawet blokował rządowe pomysły.
Z zaprzyjaźnioną Ewą Kopacz premier takich problemów na pewno mieć nie będzie. Ale obsadzenie jej w tej roli niesie za sobą też pewne koszty. Ewa Kopacz uchodzi za najtwardszą osobę w rządzie. Ale widać też, że jest bardzo emocjonalna. Jako jedyna na scenie w czasie wieczoru wyborczego popłakała się, gdy na ekranach pojawiły się pomyślne dla PO wyniki sondażowe. Ta emocjonalność na pewno nie sprzyja pełnieniu marszałkowskich funkcji. Kiedyś opowiadała dziennikarzom obrazowo, jak sobie radzi ze stresem. A wygląda to tak: wrzuca wszystkie ubrania do wanny, staje nad praniem, trze z całej siły i płacze. Większość kolegów nigdy by czegoś takiego nie powiedziała komuś do mikrofonu, z troski o powagę swojego wizerunku. Jednak Donald Tusk zdaje się nie zwracać na to szczególnej uwagi, bo najważniejsze jest to, że Kopacza jest wobec niego bezgranicznie lojalna. Jednak te emocje i wierność wobec premiera mogą okazać się mieszanką wybuchową. Szczególnie w kontaktach z opozycją, które na pewno do łatwych należeć nie będą. Marszałek ma raczej godzić i studzić nastroje w prezydium Sejmu, co dla Kopacz może być pewną trudnością.