Niepatriotyczne legitymacje poselskie

Nowa legitymacja poselska VII kadencji

Poseł Giżyński tak ją charakteryzuje: „Strona legitymacji z godłem państwowym i zdjęciem posła nie budzi zastrzeżeń. Zdumiewający i pożałowania godny wygląd przybrała natomiast strona, gdzie zwyczajowo umieszczany jest podpis marszałka Sejmu i posła – posiadacza legitymacji. Jeszcze w poprzedniej, VI kadencji Sejmu podpisy marszałka Sejmu i posła – właściciela legitymacji – umieszczone były na podwale realistycznego, kolorowego – niebudzącego najmniejszych wątpliwości, i to najważniejsze, co przedstawia – wizerunku budynku Sejmu, z dumnie powiewającą biało-czerwoną na szczycie. Zamiast otrzymaliśmy ledwo widoczny, wyblakły bohomaz, najdalszą impresją nawiązujący już nie tyle do budynku Sejmu, lecz, co najwyżej, do stylu, w jakim został zaprojektowany; o polskiej fladze narodowej nawet nie wspomnę, bo to, co ją niby przedstawia, polskim barwom narodowym po prostu uwłacza.”

Zapytałam Szymona Giżyńskiego, czy jego wrażliwość na punkcie symboli narodowych nie jest już przewrażliwieniem: – Uznaję to pytanie za prowokację i brak poszanowania dla świętych symboli, nie będę pani nic więcej wyjaśniał. Na tym skończyliśmy rozmowę. Giżyński oświadczył, że nowe legitymacje poselskie przeczą intencji premiera wygłoszonej w expose o potrzebie narodowej zgody wokół najważniejszych symboli. Tyle, że swoim oświadczeniem i żądaniem wymiany legitymacji na pewno tej zgody nie buduje. Wystarczy, że orzełki wrócą na koszulki naszej piłkarskiej reprezentacji, a wymiana 460 poselskich legitymacji z powodu obrazy uczuć patriotycznych jednego posła, to byłoby czyste szaleństwo.

Stara legitymacja poselska VI kadencji