Giertych, Żalek, Marcinkiewicz…Razem

Dziś na swoim facebookowym profilu Roman Giertych ogłosił powstanie Instytutu Myśli Państwowej.
Szefem całego zamieszania jest najpewniej były wicepremier z LPR. Komunikat o powstaniu Instytutu kończy się zachętą do kontaktu przez email kancelarii adwokackiej Giertycha . Razem z nim w  nowym Instytucie nad państwem chcą się zamyślać Jacek Żalek (czołowy konserwatysta PO)  i , co jest dużym zakończeniem, Stefan Niesiołowski (konserwatysta umiarkowanym, który chciał dyskutować nad ustawą o związkach partnerskich).

Dalej ci, którzy dobrowolnie, lub pod naciskiem prezesa Jarosława Kaczyńskiego musieli pożegnać się z PiS: Kazimierz Marcinkiewicz, Jarosław Jagiełło, Michał Kamiński, Jan Filip Libicki (dziś senator PiS)  i jego ojciec Marcin Libicki. Są też Zbigniew Chrzanowski, Wojciech Bosak, Leszek Moczulski, Andrzej Gąsienica Makowski, Tomasz Szyszko.
W grupie inicjatywnej nie ma szefa MSZ Radosława Sikorskiego, który  z Romanem Giertychem i Michałem Kamińskim pozostaje w nieustającym kontakcie. Wiadomo, co by pomyślał o tym premier, ale Sikorski po cichu wspiera inicjatywę. Wojciech Wierzejski (były poseł LPR) już skomentował inicjatywę facebookowym „lubię to” . Jerzy Budnik, konserwatywny  poseł PO napisał: „Uważam, że jest potrzebna, bo mamy w kraju deficyt dyskusji ideowo-programowych.”

Pierwsze oficjalne spotkanie zapowiadane jest na wiosnę. A o co im chodzi? Piszą, że to ”porozumienie promujące nowe idee dla Polski, analizujące zmiany zachodzące w świecie współczesnym i formułujące konkretne propozycje rozwiązań ustrojowych, społecznych, politycznych i ekonomicznych.” Chcą stworzyć  kuźnię ekspertów profesjonalnie pracujących nad programem dla Polski, współpracować ze środowiskami biznesowymi i akademickimi. A wszystkim co stworzą będą się dzielić „tak jak to czynią profesjonalne think tanki”.

W najbliższym czasie chcą wziąć na warsztat cztery tematy:
– poszerzenie kategorii obywatelstwa o potomków obywateli polskich zza wschodniej granicy;
– zagadnienie kryzysu strefy euro;
– działania polityki polskiej w kontekście zmiany biegunów politycznych i gospodarczych na świecie;
– polityka państwa na rzecz rodzin w kontekście kryzysu demograficznego.

Tematy  ważne, ale gdy przypominam sobie poglądy zapomnianych już polityków, to widać, że trudno im będzie wypracować wspólne stanowisko. Bo jak pożenić eurosceptycyzm  Romana Giertycha, z euroentuzjazmem Stefana Niesiołowskiego w kwestii wprowadzenia euro . Jak zaradzić kryzysowi demograficznemu, gdy konserwatywny Jacek Żalek, ma na tę sprawę  różny od Kazimierza Marcinkiewicza pogląd, który w ostatnich latach ewoluował w kierunku obyczajowego liberalizmu.
Zapewniają, że nie są i nie chcą być zalążkiem nowej partii politycznej. Dziś może nie, ale gdy uznają, że państwo ich potrzebuje, to w myśl zasady „nie chcę, ale muszę”, w partię się pewnie przemienią.