Byle się wypowiedzieć!

„Ja jestem, panie marszałku w pełnej gotowości” –  powiedział z mównicy sejmowej Romuald Ajchler (SLD) i tym jednym zdaniem podniósł swoje statystyki zliczające poselskie wypowiedzi. Ajchler ma na swoim koncie 384 wypowiedzi na posiedzeniu plenarnym i jest pod tym  względem sejmowym rekordzistą. Przeciwko tej przedziwnej  logice liczenia poselskiej aktywności protestuje poseł Marek Poznański z Ruchu Palikota.

Na czym ona polega?  Kiedy poseł stanie na mównicy i cokolwiek przerwie jego wypowiedź, na przykład upomnienie marszałka, czy głośne komentarze z sali, to kontynuacja przemówienia jest liczona w statystykach jako kolejna, odrębna już  wypowiedź. – Są rekordziści w naszym parlamencie, którzy opanowali tę sztukę już perfekcyjnie. Już pomijam oświadczenia, podczas których, nie ukrywam, też mi się zdarzyło wejść w polemikę z marszałkiem Kuchcińskim i automatycznie miałem kilka wypowiedzi. A treść jednej mojej wypowiedzi z 28. posiedzenia w dniu 6 grudnia 2012 r., którą można znaleźć na stronie sejmowej, to, uwaga, ˝dziękuję˝ – mówi Poznański.

Posłowie dobrze opanowali podbijanie sobie sejmowych statystyk. Wychodzą na mównice i świadomie przekraczają wyznaczony przez marszałka czas i czekają, aż ten kilkakrotnie zwróci im za to uwagę. – Jedna uwaga marszałka, druga uwaga marszałka, trzecia, i schodzi dumny niczym paw, mając pięć wystąpień i cieszy się, że podbił sobie statystyki – opowiada poseł Ruch Palikota.  A potem piszą posłowie w swoich sprawozdaniach parlamentarnych, że są niezwykle aktywni, bo wygłosili setki przemówień sejmowych. Nieświadomi niczego wyborcy są pod wrażeniem poselskiego zaangażowania.

Co zrobić, z tym, mówiąc najoględniej, wprowadzaniem wyborców w błąd? Poznański zapowiada, że złoży projekt uchwały zmieniający regulamin Sejmu: – Zaproponuję, by bez względu na ilość przerywania przez marszałka Sejmu jedno wyjście na mównicę liczone było w statystykach jako jedno wystąpienie. Czekam z niecierpliwością, którzy posłowie go poprą. To będzie test na to dla kogo ważniejsza od jakości jest ilość.

Oto wybrane przykłady liczonych jako odrębne wypowiedzi posłów rekordzistów (pod względem ilości) w swoich klubach:
Ajchler Romuald (SLD) – 384 wypowiedzi
„Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister… (Gwar na sali)”

Poseł Zbigniew Kuźmiuk (PiS) – 299
„Zupełnie niepotrzebnie tak się mówi.”

Poseł Piotr Szeliga (SP) – 299
„To dlaczego rośnie bezrobocie?”

Piotr Chmielowski (RP) – 276
„Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Będę pytał… (Gwar na Sali)  Przepraszam, ale jakiś szum się zrobił…”

Poseł Henryk Siedlaczek (PO) – 95
„Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Trudno jakąś kolejką dojechać do Tarnowa, tak że myślę, że dobrych starostów przyciągnęło tutaj…”

Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk (PSL) – 91
„Do straży pożarnych nie mamy żadnych uwag”.

I na koniec – Krystyna Pawłowicz (PiS) – 84
„…które świadczą…”