W styczniu odwołujemy Arłukowicza

To już stało się sejmową tradycją, że na początku roku opozycja próbuje odwołać ministra zdrowia Bartosza Arłukowicza. Tak było już trzy razy, w ciągu trochę ponad dwuletniej ministerialnej kariery tego ministra. W środę sejmowa komisja zdrowia debatowała nad tym wnioskiem PiS długo i gorąco. Ostatecznie posłowie koalicji obronili na poziomie komisji swojego ministra. Teraz sprawą zajmie się cały Sejm, ale arytmetyka sejmowa jasno wskazuje, że Arłukowicz przez opozycje odwołany nie zostanie.

Posłanka Anna Zalewska (PiS), która w komisji uzasadniała wniosek, mówiła, że w ochronie zdrowia panuje chaos, a pacjenci chodzą zrozpaczeni. – Czy nie lepiej po prostu powiedzieć: dziękuję, przepraszam nie mam pomysłów, może miałem, ale nie potrafiłem ich zrealizować – mówiła do Arłukowicza, który odważnie stawił się na posiedzeniu i warto to odnotować, bo nie wszystkich ministrów na to stać. A posłance PiS trzeba oddać, że dobrze przygotowała się do swojego wystąpienia. Sprawnie przedstawiła 12-punktowy katalog zaniechań, błędów i złych praktyk ministra zdrowia. Arłukowicz wypomniał Jarosławowi Kaczyńskiemu, że krytykując go za zapowiedzi wprowadzenia dodatkowych ubezpieczeń, „lekko się skompromitował i zbłaźnił”, bo z programie PiS również można wyczytać plany wprowadzenia komercyjnych ubezpieczeń zdrowotnych.

Z wieloma, choć nie ze wszystkimi zarzutami PiS trzeba się zgodzić. Jak choćby z tym, że w ministerstwo zdrowia nie radzi sobie z kolejkami. Już nawet nie chodzi o to, że ma trudność z ich oszacowaniem, bo w sumie po co pacjentom wiedza o tym, że do jednego specjalisty średnio czeka się kilka miesięcy, a do innego średnio kilkanaście. Pacjent raczej chce wiedzieć, gdzie kolejka jest najkrótsza i na kiedy może się zapisać do lekarzy, do których jest w stanie dotrzeć. Minister Arłukowicz odnosząc się do zarzutów PiS przyznał, że faktycznie, problemem polskiego systemu ochrony zdrowia są kolejki. Obiecał, że po I kwartale przedstawi rozwiązania prawne, które je skrócą. Czasu ma mało, ale w sumie to nie ma innego wyjścia, bo premier już zapowiedział publicznie, że „w ciągu kilku miesięcy minister musi zameldować, że problem rozwiązał, a jeśli powie, że nie da rady – przyjdzie następny, który to zrobi.”

Cała sprawa z odwoływaniem Arłukowicza ma nie tylko zdrowotny (ważny dla pacjentów), ale też bardzo polityczny kontekst (najważniejszy dla polityków). Tym razem, tak jak w poprzednich latach, prawdopodobieństwo odwołania Arłukowicza przez Sejm, mimo jednomyślności opozycji, jest równe zeru. PiS jednak się tym nie przejmuje, bo jest wielkie prawdopodobieństwo, że w końcu sam Donald Tusk odwoła Arłukowicza i wtedy partia Jarosława Kaczyńskiego sobie będzie przypisywała ten sukces, który hucznie ogłosi na konferencji prezesa. Donald Tusk nie lubi odwoływać ministrów pod dyktando opozycji, a już szczególnie PiS. Jest więc bardzo możliwe, że Arłukowicz już dawno pożegnałby się z resortem, gdyby opozycja tak często o to nie wnioskowała.