Krótka ławka rezerwowych posłów PO

Donald Tusk razem z teką premiera będzie musiał złożyć mandat poselski. Sejmową pałeczkę przejmie od niego – prawdopodobnie – Ewa Czeszejko-Sochacka. Biorąc pod uwagę kłopoty wizerunkowe, jakie przysporzyła Platformie, trudno powiedzieć, że to godne następstwo. Zresztą tak się składa, że większość odchodzących z Wiejskiej posłów PO ma kłopot z tymi, którzy przychodzą na ich miejsce.

Pani, która w zdenerwowaniu porysowała auto

Chociaż Donald Tusk jest silnie (emocjonalnie i adresem) związany z Gdańskiem, od dwóch kadencji jest warszawskim posłem. Sejmowy mandat po Tusku weźmie ten kandydat Platformy Obywatelskiej, który w ostatnich wyborach parlamentarnych zdobył najwięcej głosów spośród tych w okręgu warszawskim, którzy wtedy nie dostali mandatu. Padło na Ewę Czeszejko-Sochacką, która w 2011 r. zdobyła 2466 głosów. W warszawskiej PO poruszenie, bo następczyni Tuska już w czasie kampanii do Sejmu nie pokazała się z najlepszej strony. Nie udało mi się z nią skontaktować i potwierdzić, czy jest zainteresowana karierą poselską. Jej współpracownicy przekazali mi tylko, że „jest mocno zaskoczona tą sytuacją i w tym tygodniu podejmie decyzję”.

Przypomnę, że to ta sama osoba, która ostrym narzędziem z premedytacją porysowała cudzy samochód (bo utrudnił jej wyjazd z garażu). Przyłapana przez monitoring, przyznała się, przeprosiła i tłumaczyła zdenerwowaniem. W tych okolicznościach nie warto przywiązywać się do jej hasła wyborczego: „Więcej kultury w polityce”. Ale to nie koniec problemów, których przysporzyła swojej partii. To Czeszejko-Sochacka – jako pełnomocnik prezydent stolicy Hanny Gronkiewicz-Waltz do spraw starań Warszawy o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury – odniosła spektakularną porażkę. Warszawa przegrała z Wrocławiem, a ona podała się do dymisji, ale podobno na prośbę prezydent. W ratuszu dała się zapamiętać jako osoba przekonana o swojej nieomylności. Podpadła też animatorom kultury, którzy oskarżali ją o trwonienie publicznych pieniędzy.

Gdyby jednak Ewa Czeszejko-Sochacka nie zdecydowała się na wzięcie mandatu po Tusku, następny w kolejce jest były minister sprawiedliwości w rządzie Tuska – 76-letni Andrzej Czuma. Przypomnijmy, że na prośbę Tuska, po wybuchu afery hazardowej, pożegnał się ze stanowiskiem. Potem na krótki czas znów zawitał w ministerstwie – jako doradca ministra Jarosława Gowina, dziś jednego z największych krytyków Tuska. Jeśli zostanie posłem, dołączy do PO czy raczej do klubu Gowina? Pytanie pozostaje otwarte.

Poseł, który ma dość PO

Dariusz Rosati (PO) też rozczarował się swoim sejmowym następcą. Po tym, jak dostał się do europarlamentu, oddał swoje miejsce przy Wiejskiej Andrzejowi Smirnowowi. Spędził w Sejmie kilka poprzednich kadencji, ale w ostatnich wyborach powinęła mu się noga. Smirnow długo nie zagrzał miejsca w klubie PO. Odszedł dobrowolnie po tym, jak nie wziął udziału w głosowaniu nad wotum zaufania do premiera, o które Sejm poprosił sam Tusk. „Nie może być tak, że ciągle rządzi rząd, który ma poparcie tylko dlatego, że straszy inną partią. To jest za mało, to musi się zmienić” – oceniał Smirnow.

Poseł cień Zbigniewa Chlebowskiego

Nie dalej jak w zeszłym tygodniu poselskie ślubowanie złożył Robert Jagła. Na ostatni rok tej kadencji miejsca ustąpił mu Jakub Szulc. Ten ostatni zrezygnował z mandatu, bo dostał „ciekawą propozycję zawodową”, przy której najwyraźniej zawód posła okazał się mniej ciekawy. Jagła to krewny żony byłego przewodniczącego PO, Zbigniewa Chlebowskiego, jednego z bohaterów afery hazardowej. Mówią o nowo zaprzysiężonym pośle, że to cień Chlebowskiego, że zawdzięcza mu całą polityczną karierę. W Sejmie słychać, że teraz Jagła będzie pracował przy Wiejskiej na pozycję Chlebowskiego, który podobno już przebiera nogami, by wrócić do polityki.

Rafał Grupiński, szef klubu PO, pewnie załamuje ręce nad tymi zamianami. Ale takie już mamy prawo, że nawet jak wyborcy nie wybiorą, to zawsze może się zdarzyć tak, że posłem się zostanie. Oczywiście nie jestem za tym, by na okoliczność wakatu w sejmowym fotelu organizować wybory uzupełniające. To za dużo kosztuje, nie warto. Nic by się chyba jednak nie stało, gdyby na przykład miejsca zwalniane na rok przed końcem kadencji pozostawały nieobsadzone. Czy ktoś odczułby ten brak?