Po wielkiej awanturze coraz bliżej uchwalenia konwencji antyprzemocowej

PiS po raz kolejny nie udało się przeciągnąć prac nad ustawą ratyfikującą konwencję antyprzemocową. Było gorąco: kilka wniosków formalnych, próby zmiany prowadzącego obrady, straszenie prokuratorem za sposób prowadzenia obrad (posłanka Iwona Arent), wniosek o to, by dać się wypowiedzieć przedstawicielom kilkunastu organizacji zaproszonych przez prawą stronę (europoseł Marek Jurek), zabieranie głosu poza kolejnością i oskarżenia o to, że w sali jest za mało krzeseł (m.in. Zbigniew Girzyński), powtórki głosowania, pokrzykiwania z każdej strony: kłamstwo, hańba i kpina. Ostatecznie komisja skierowała projekt ustawy, która upoważnia prezydenta do ratyfikacji konwencji antyprzemocowej, do trzeciego czytania.

Z PiS do walki do ostatniej kropli krwi została oddelegowana Małgorzata Sadurska. Robiła co może, żeby sparaliżować prace nad konwencją. Najpierw zgłosiła wniosek o przerwę, potem o kolejną ekspertyzę lingwistyczną, bo coś się jej w tłumaczeniach nie zgadzało. Powoływała się na opinię jednego z prawników, która wykazała, że konwencja jest źle przetłumaczona na język polski. Wiceminister spraw zagranicznych Artur Nowak-Far przekonywał posłów, że choć tego typu dokumentów nie tłumaczy się dosłownie, treść tłumaczenia konwencji na pewno nie wprowadza posłów w błąd.

Jacek Rostowski, szef doradców premier Kopacz, zapewniał na posiedzeniu komisji, że zna dobrze angielski i z tłumaczeniem wszystko jest w porządku. Temu spektaklowi przyglądała się mocno zażenowana Małgorzata Fuszara, pełnomocniczka rządu ds. równego traktowania.

Obradom przewodniczył bardzo zdeterminowany w tej sprawie szef komisji spraw zagranicznych Robert Tyszkiewicz. Widać było, że nie cieszy się wielkim autorytetem wśród posłów opozycji. Szkoda, że od razu nie pozwolił posłom PiS – konkretnie Sadurskiej – uzasadnić poprawki o odrzucenie ustawy ratyfikujące, tylko w szybkim trybie przeszedł do głosowania nad nią. Potem zmienił zdanie i dał posłance wygłosić tyradę na temat szkodliwości konwencji, która jest „koniem trojańskim wprowadzanym do systemu edukacji polskiej”, szkodzi „od żłobka po studia”. Miała do tego prawo i Tyszkiewicz powinien od razu je uszanować. Jej poprawka została odrzucona, a głosowanie pokazało, że w tej sprawie Platforma jest dziś jednomyślna.

Ewa Kopacz zapewniała na początku tygodnia, że ustawa ratyfikująca konwencję przejdzie głosami PO. Tyszkiewicz potwierdził po posiedzeniu komisji, że nie będzie dyscypliny w tym głosowaniu. Nie potrzeba, bo posłów dyscyplinuje mocno groźba, że kto będzie przeciw, ten może pożegnać się z miejscami na listach wyborczych. A wybory już jesienią.

Jutro, na posiedzeniu plenarnym, odbędzie się ostateczne głosowanie nad ustawą ratyfikującą konwencję. Pewnie czeka nas wielka awantura, seria wniosków formalnych i próby przeciągania głosowania. Bo PiS w roku wyborczym musi pokazać m.in. episkopatowi, że walczył przeciwko konwencji, której (jak czytamy w liście biskupów) założenia wynikają z „neomarksistowskiej ideologii gender”.

Polska podpisała konwencję w grudniu 2012 r. W kwietniu ubiegłego roku Rada Ministrów podjęła uchwałę ws. przedłożenia jej do ratyfikacji i przyjęła projekt odpowiedniej ustawy. Tusk odwlekał sprawę, i jeśli jutro uda się ją uchwalić, to będzie to pierwszy sukces premier Ewy Kopacz.

Czym jest konwencja – przeczytaj w tekście Joanny Podgórskiej: Czy Europejskie prawo zaszkodzi polskiej rodzinie.