Czy Czarzasty zmartwychwstanie?

Rada Krajowa SLD zdecydowała, że Włodzimierz Czarzasty będzie szefem sztabu wyborczego SLD w jesiennych wyborach parlamentarnych.

Kiedy trzy lata temu Czarzasty wstąpił do Zarządu SLD, długo rozmawiałam z nim na temat jego politycznej drogi. Mówił, że jego celem jest wrócić na Wiejską jako poseł:

Mandat społeczny, po tym, jak nie zostały mi przedstawione żadne zarzuty prokuratorskie w aferze Rywina, byłby dla mnie zamknięciem tej sprawy raz na zawsze. Bardzo nakręca mnie wyprowadzanie czegoś z kryzysu i w finale sprzedawanie dobrej marki. W polityce ta sprzedaż to dobry wynik wyborczy.

W takim kryzysie jak dziś (po fatalnej decyzji z wystawieniem Magdaleny Ogórek na prezydenta) SLD nie było od dawna. Trzeba odnotować, że Czarzasty trochę się do tego przyłożył, bo był w sztabie wyborczym Ogórek.

Już raz, ponad dekadę temu, pogrążył Sojusz. Gdyby nie on, najprawdopodobniej w ogóle nie byłoby afery Rywina, która skierowała sprawy kraju na inne tory i otworzyła drogę do władzy dwóm nowym, niewielkim partiom: Platformie Obywatelskiej Donalda Tuska i Prawu i Sprawiedliwości braci Kaczyńskich.

Wówczas wpływowy sekretarz Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji uchodził za głównego animatora nowego koncernu medialnego tworzonego pod polityczną pieczą SLD. Miał zepchnąć na dalszy plan „Gazetę Wyborczą” i spółkę Agora oraz roztoczyć parasol ochronny nad rządem Millera.

Te imperialne plany wydawały się całkiem realne, gdyż tworzenie ustaw było wówczas w rękach Sojuszu. Wiele wskazuje na to, że to właśnie Czarzastego kierownictwo Agory postrzegało jako głównego przeciwnika. Pamiętamy, że Rywin przyszedł do Agory po pieniądze, ale też z postulatem, aby „Gazeta Wyborcza” przestała krytykować Millera i partię rządzącą, a przejęty przez nią ewentualnie Polsat i tak – pod prezesurą Rywina – miał wejść w sferę wpływów Sojuszu. W zamian z przygotowywanej ustawy medialnej miał zniknąć blokujący rozwój Agory zapis, zabraniający posiadania jednocześnie ogólnopolskiego dziennika i stacji telewizyjnej.

A potem zaczęła obradować komisja śledcza. To przede wszystkim wystąpienia Czarzastego podczas przesłuchań przyczyniły się do trwającej do dzisiaj zapaści SLD. Kiedy sekretarz KRRiT powtarzał swoją ulubioną formułę, że odpowie na pytanie „z największą przyjemnością”, notowania SLD leciały w dół. Ale ważniejsze od tego, co mówił, było to, jak mówił. Pozostawił po sobie wrażenie aroganckiego przedstawiciela władzy demonstrującego poczucie wyższości. Jego wystąpienia robiły wrażenie, ale odwrotne od zamierzonych przez SLD.

Dziś Czarzastemu, jednemu z głównych grabarzy Sojuszu, powierzono misję wskrzeszenia lewicowej listy, która ma wprowadzić do Sejmu na tyle silną reprezentację, że trzeba się będzie z nią liczyć przy układankach koalicyjnych. Jest zdeterminowany swoją osobistą historią i potrzebą, ale to chyba za mało, żeby Sojusz powstał z martwych.