Nowacka na kłopoty lewicy

We wtorek w kontekście lewicy gruchnęły trzy wiadomości: dwie złe i jedna dobra, która miała zatrzeć niesmak po tych dwóch pierwszych.

Najpierw sąd w trybie wyborczym nakazał Leszkowi Millerowi i Januszowi Palikotowi przeprosić Ryszarda Petru za nazwanie go „wynajętym przez banki”. Późnym popołudniem media podały, że były minister spraw wewnętrznych i administracji Krzysztof Janik z SLD jest podejrzany o korupcję. Według katowickiej prokuratury od jednej z firm miał przyjąć 140 tys. zł w zamian za pośredniczenie w kontakcie z przedstawicielami organów skarbowych. Janik twierdzi, że zarzuty są nie prawdziwe.

Dla lewicy chyba nie było gorszego momentu na ten akt oskarżenia. Podczas ulicznych kampanii młodzi z ZL co chwila słyszą, że wyborcy wciąż mają serce po lewej stronie, ale do sukcesu Millera, Czarzastego, Palikota i starej gwardii SLD ręki nie przyłożą. A Janik, choć zniknął z czynnej polityki (przegrał wybory do Sejmu w 2005 i 2007 r.), to wciąż jest w SLD i z politycznym betonem tej partii – minister MSWiA w rządzie Millera, krótko szef SLD, w partii od początku – jak najbardziej jest kojarzony.

Nie wiem, kto zadbał w tej lewicowej koalicji o to, by już we wtorek ogłosić, że Barbara Nowacka jest kandydatką ZL na premiera, ale wszystko wskazuje na to, że był to przeciek kontrolowany, ze źródeł zbliżonych do najważniejszych osób w TR i Sojuszu. Cel został osiągnięty, bo wieczorem o kłopocie Krzysztofa Janika mówiło się już znacznie ciszej, wszak na pierwszy plan wybiła się premier Nowacka.

O tym, że młodzi z Lewicy (choć może z tymi młodymi to jednak przesada, bo architekci ZL: Nowacka i Gawkowski są już koło czterdziestki) forsują Barbarę Nowacką na szefa przyszłego rządu, było wiadomo od dawna. To, że Leszek Miller chce skończyć karierę polityczną w glorii wicepremiera, też nie jest polityczną tajemnicą.

Oczywiście lepiej wyglądało przykrycie kłopotu Janika newsem o Nowackiej niż wiadomością o kandydacie Millerze. Jednak już dziś szef SLD mówi, że wszystko wyjaśni się na dniach. „To nie jest do końca zdecydowane [czy Nowacka będzie kandydatem na premiera], trwają w tej chwili konsultacje. Czy lepiej określać panią Barbarę jako liderkę Zjednoczonej Lewicy, czy jako kandydatkę na premiera. Oba warianty są możliwe. Te kwestie zostaną rozstrzygnięte w najbliższych dniach” – tyle Miller w TVN24.

Trzeba odnotować pewną subtelność, która dla politycznej przyszłości Millera i Nowackiej ma spore znaczenie. Różnica między wicepremierem a premierem jest bowiem ogromna.

Pewnie skończy się tak, że Nowacka będzie kandydatką Zjednoczonej Lewicy na premiera, oficjalnie już od najbliższej niedzieli. Jednak od tego, że się jest kandydatką do wprowadzenia się do gabinetu szefa rządu – droga daleka. Przecież wcześniej ZL musiałaby wygrać wybory. A jeśli przegra, to Miller będzie kandydatem na wicepremiera, bo przecież tego Nowackiej nie obiecał.

Dziś Leszek Miller dopowiedział w TVN24 do swojego słynnego bon motu o mężczyznach, że ten prawdziwy nigdy nie kończy. On się za prawdziwego z pewnością uważa i nie sądzę, żeby zrezygnował ze swojego wielkiego marzenia o tece wicepremiera. A Nowacka o premierowskiej tece wciąż może pomarzyć.

Przy okazji polecam swój tekst o Zjednoczonej Lewicy w najnowszym numerze POLITYKI.