W negocjacjach PiS z Kościołem będzie 2:2

Co myśli Pierwsza Dama na temat obywatelskiego projektu ustawy antyaborcyjnej, wciąż nie wiadomo. I nie dowiemy się, bo prezydent mówił w wywiadzie dla „Do Rzeczy”, że nie ma zamiaru zająć żadnego stanowiska. Ale za to ważne stanowisko w tej sprawie zajmuje prezydent.

Andrzej Duda próbuje obniżyć temperaturę sporu i rangę tej antyaborcyjnej inicjatywy. „Prezydent nie zajmuje się projektami ustaw, które ktoś gdzieś proponuje w przestrzeni medialnej czy nawet parlamentarnej” – mówił dziennikarzom.

Po raz pierwszy też tak wyraźnie oddziela swoje osobiste stanowisko: „Ja, jako Andrzej Duda, jestem zwolennikiem ochrony życia i mówiłem o tym wielokrotnie, od swojego urzędu”. Bo, zaraz dodaje, „dziś jestem nie tylko Andrzejem Dudą, który ma swoje przekonania, lecz także prezydentem, który reprezentuje Polaków i musi brać pod uwagę całe spektrum poglądów, jakie występują w społeczeństwie”. Mówi, że ten nowy projekt powinien zyskać akceptację większości społeczeństwa.

Pół roku przed wyborami, w grudniu, w katolickim „Gościu Niedzielnym” zapytano go wprost, co zrobiły z ustawą całkowicie zakazującą aborcji. Przyznał, że jego osobisty pogląd jest jednoznaczny, ale… I tu padł argument, który będzie używany w rozmowach ze środowiskami prolife, które w ostatni piątek zaczęły zbierać podpisy pod ustawą. Wtedy jeszcze kandydat na prezydenta powiedział, że „roztropny i przewidujący polityk musi jednak brać pod uwagę również niebezpieczeństwo, że zmiana obowiązującej ustawy zaostrzy walkę o całkowitą liberalizację, a w przyszłości, w przypadku wyborczego zwycięstwa liberalnej lewicy, czego przecież wykluczyć nie można, doprowadzi do przyjęcia nowych regulacji przez zwolenników tzw. aborcji z przyczyn społecznych”. Czyli że trzeba wybrać tu mniejsze zło, bo całkowity zakaz aborcji skończy się kiedyś całkowitą liberalizacją ustawy.

I myślę, że ten właśnie argument położy na stole Jarosław Kaczyński w negocjacjach z biskupami, o których pisał „Fakt”. Prezesowi PiS ta wojna o aborcję zupełnie dziś nie pasuje. Będzie więc tłumaczył partnerom po stronie Kościoła, że ruszanie tego kompromisu (który jest dobrym kompromisem, skoro każda ze stron jest z niego trochę niezadowolona) doprowadzi kiedyś do całkowitej legalizacji aborcji.

Ale strona kościelna, która przecież dość otwarcie poparła PiS w wyborach, jednak musi odejść od tych negocjacji usatysfakcjonowana. Rachunek jest prosty – dwa do dwóch. PiS zostawi w ustawie dwa przypadki, w których aborcja będzie dozwolona: kiedy ciąża stanowi zagrożenie dla życia kobiety i kiedy jest efektem przestępstwa. A Kościół dostanie zakaz aborcji, kiedy istnieje prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu, i maturę na religii. I to będzie właśnie nowy aborcyjny kompromis. Choć tu bardziej pasuje „utarg z handlu”.